-Σ’ αγαπώ Μικαέλλα…-Μα είναι 14/2…-Ε τότε σ’ αγαπώ κι άλλο…

Ερωτοχτυπημένε μου αναγνώστη, χρόνια σου πολλά… Σήμερα είναι η μέρα σου….

Ξυπνάς το πρωί, και κόβεις από το ημερολόγιο το χαρτάκι που λέει «13th February»… Από πίσω γράφει το γνωστό σουρεαλιστικό δίστιχο…. Διαβάζεις αργά, για να εμπεδώσεις το μεγαλείο της ποιητικής αρμονίας….

« Στον τάφο μου ξαγρύπνησες, μου έπιανες το χέρι…

αργότερα επείνασες, και έφαγες μοσχέρι…»(για να κάνει ρίμα)…

Μειδιάς απαλά μπροστά σε αυτό το ερωτικό μανιφέστο, και ξεκινάς την ημέρα σου σκεπτόμενος, πως η μέρα που θα πάρεις το «βασανάκι» σου, το «λιμανάκι» σου, θα του πεις χρόνια πολλά κι αυτό θα σου απαντήσει «Σ’ αγαπώ Καρτέσιε…» είναι εδώ… Έφτασε μα τον Τουτάτη….

Ομολογώ πως για διάφορους λόγους απέχω απ’ αυτό το παθιασμένο γαϊτανάκι… Στην πλειοψηφία της ερωτικής μου ζωής (από τα 6 μου και μετά), την ημέρα αυτή ή δεν είχα σχέση, ή δεν ήμουν ερωτευμένος… Θες από τύχη, ή από μια τεράστια υπερφυσική συνωμοσία δεν μπόρεσα ποτέ να συμμετέχω στη Γιορτή του Έρωτα….Αυτά τα σύγχρονα Ελευσίνια Μυστήρια…

Κι ο λόγος που γράφω σήμερα, έτσι, κακόβουλα είναι επειδή φθονώ όλους αυτούς και αυτές, που κρατώντας την αρκούδα των 30€ από τα Τζάμπο, θα αναφωνήσουν «Σ’ αγαπώ τσουρουκουτσουνάκι μου..!», αφήνοντας αφυδατωμένους και σε ημιλυπόθυμη κατάσταση τους διπλανούς τους…

Αχ, αχ γιατί να μην έχω κι εγώ μια ζουζουνίτσα όλα αυτά τα χρόνια…. Να μου λένε όλοι χαρούμενοι, μεθυσμένοι από έρωτα, 14Φεβρουαρίου: «Χρόνια πολλά Γιάννη», και να λέω «Ευχαριστώ, δε γιορτάζω…»… Γιατί να περάσω αυτό το Γολγοθά; Γιατί διάολε;

Ζηλεύω όλους αυτούς που θα πάνε έξω με το ταίρι τους, και θα γευματίσουν τα ειδικά «ερωτευμένα» μενού που δημιούργησαν γι’ αυτούς, οι εξίσου ερωτύλοι σεφ…

Βέβαια, υπάρχουν και όλοι αυτοί οι ανήθικοι, που λένε ότι οι ερωτευμένοι γιορτάζουν κάθε μέρα, κτλ…. Όχι αρνητές της Βαλεντίνικης μυσταγωγίας, όχι….. Ο έρωτας ζει καθημερινά, αλλά σαν μπουμπούκι μοσχομπίζελου ανθίζει μόνο 14 Φεβρουαρίου…. Πως τολμάτε να ανακόπτετε αυτό το χείμαρρο φαινυλαιθυλαμίνης; Ο απλός καθημερινός ζαχαροπλάστης/ανθοπώλης/περιπλανώμενος Πακιστανός με γαρύφαλλα πως θα επιζήσει; Ε; Επειδή εσύ είσαι ανέραστος, και δεν μπορείς να συμμετάσχεις στην ερωτική δίνη, την απαξιώνεις;

Ξέρεις τι; Εσένα, εμένα, και μερικών (εκατομμυρίων) άλλων δε μας αξίζει ο Βαλεντίνος… Δεν θα βγούμε έξω κοιτάζοντας στα μάτια ο ένας τον άλλο…. Ω πόσο ζηλεύω…

Ευτυχώς όμως, θα έχω τα ρεπορτάζ στην Ερμού, να μου δίνουν μερικά ψίχουλα, από αυτό το τεράστιο κέικ του Αγ. Βαλεντίνου…»Είστε ερωτευμένοι;», «Τι θα κάνετε απόψε;», «Τι δώρο θα κάνετε ο ένας στον άλλο;», » Πως επηρρεάζει η Αμερικάνικη κρίση των ενυπόθηκων Δανείων υψηλού ρίσκου, τις Ευρωπαϊκές αγορές;»

Κλαψ, Λυγμ… Ζηλεύω….. Πάω να κλάψω….

ΥΓ 1: 14 Φεβρουαρίου… Απλά μια μέρα πριν τις 15/2 (και 2 πριν τις 16/2)

ΥΓ 2: Μην αρχίσω τα κλισέ, αλλά πράγματα όπως ο έρωτας, ξεπερνούν την έννοια του χρόνου (τι είπα πάλι ο ποιητής;)

ΥΓ 3: Να περνάτε καλά με αυτούς/ες που αγαπάτε, κάθε μέρα…